| Partnerstwo publiczno-prywatne |
Polski model partnerstwa publiczno-prywatnego przewiduje ustawowe określenie realizacji celów objętych współdziałaniem. Współpraca podmiotów publicznego i prywatnego jest możliwa wyłącznie na podstawie umowy o partnerstwie publiczno- prywatnym, której celem jest realizacja zadania publicznego. Partner prywatny podejmuje się realizacji zadania z zakresu władzy publicznej na rzecz tego podmiotu administracji publicznej za odpowiednim wynagrodzeniem. Po stronie podmiotu publicznego, jak również prywatnego może wystąpić z inicjatywą więcej niż jeden podmiot. W takim przypadku partner publiczny i prywatny zawierają umowę lub porozumienie i wyznaczają pełnomocnika do reprezentowania ich w postępowaniu poprzedzającym zawarcie umowy o partnerstwie publiczno- prywatnym lub do zawarcia umowy. Realizacją przedsięwzięcia zajmuje się partner prywatny na rzecz podmiotu publicznego za wynagrodzeniem. Może robić to sam jako wykonawca zawartej umowy albo partnerzy mogą w tym celu zawiązać spółkę kapitałową.
| Modele współpracy |
|---|
| Nazwa | Założenia |
|---|
|
BOT (ang. Build-Operate-Transfer) – buduj, eksploatuj, przekaż
|
Inwestor prywatny projektuje i buduje obiekt, eksploatuje go a następnie przekazuje partnerowi publicznemu, który pełni funkcje regulacyjne i nadzorcze. Inwestycja jest finansowana przez stronę publiczną, która jest również właścicielem powstałej w jej wyniku infrastruktury. W przedsięwzięciu BOT prywatna spółka otrzymuje koncesję na budowę i eksploatację obiektu, który w przeciwnym razie byłby zbudowany (w formie zamówienia publicznego) i eksploatowany przez sektor publiczny. Na przykład, może to być elektrownia, port lotniczy, płatna droga, tunel czy infrastruktura telekomunikacyjna.
|
|
DBFO (ang. Design-Build-Finance-Operate) projektuj, buduj, finansuj i eksploatuj
|
Partner prywatny projektuje stosowną infrastrukturę, finansując samodzielnie prace konstrukcyjne i projektowe. Na czas trwania umowy inwestycja najczęściej jest własnością prywatnego inwestora, po czym infrastruktura przekazywana jest na rzecz podmiotu publicznego. Może być jednak też taki wariant, że infrastruktura jest własnością podmiotu publicznego, zwłaszcza gdy na etapie inwestycji wkład finansowy partnera prywatnego jest niewielki. W porównaniu z modelem BOT, w tym modelu założeniem jest pozyskanie już na etapie inwestycyjnym wkładu
finansowego partnera prywatnego, by wybudować infrastrukturę o większym zasięgu – model ten jest stosowany, gdy partner publiczny nie ma wystarczających środków na sfinansowanie inwestycji, lub też chce minimalizować wkład ze środków publicznych, poprzez poszukiwanie na rynku jak największego finansowania inwestycji ze środków prywatnych. W przeciwieństwie do modelu koncesji usługowej i modelu BOT partner prywatny finansuje część kosztów
|
|
DBML (Design-Built-Manage-Lease) – projektuj, buduj, zarządzaj i udostępniaj
|
Partner prywatny planuje i projektuje infrastrukturę (tu: sieć telekomunikacyjną),buduje ją, aktywuje, a następnie utrzymuje i zarządza, udostępniając przedsiębiorcy lub przedsiębiorcom, którzy prowadzą z jej wykorzystaniem działalność usługową. Od modelu BOT różni się tym, że partner prywatny sam nie prowadzi działalności usługowej za infrastrukturze, a dodatkowo nie tylko ją projektuje (w sensie projektów budowlanych), ale także planuje – działalność usługową prowadzą podmioty, z którym partner prywatny zawiera odrębne umowy o dostępie telekomunikacyjnym. W tym modelu planowania przejmuje więc od Województwa specjalistyczny podmiot, który jednocześnie zbuduje sieć i będzie nią zarządzał, ale nie będzie prowadził na
niej działalności usługowej, czyli następuje rozdział podmiotowy funkcji operatorskiej i funkcji usługowej.
|
|
Słownik